نوروز در «شاهنامه»
نوروز دومین جشنی است که فردوسی در اثر خود، «شاهنامه» به توصیف آن می‌پردازد. گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نوشتاری در این‌باره توضیح می‌دهد: «نوروز مهم‌ترین و بزرگ‌ترین جشن ایرانیان است. دومین جشنی که در شاهنامه توصیفش را می‌خوانیم نوروز است که در دوران جمشید بنیاد گذاشته شد. دوران جمشید دوران شکوفایی
نوروز دومین جشنی است که فردوسی در اثر خود، «شاهنامه» به توصیف آن می‌پردازد.
گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نوشتاری در این‌باره توضیح می‌دهد: «نوروز مهم‌ترین و بزرگ‌ترین جشن ایرانیان است. دومین جشنی که در شاهنامه توصیفش را می‌خوانیم نوروز است که در دوران جمشید بنیاد گذاشته شد. دوران جمشید دوران شکوفایی و پیشرفت‌های کلانِ تمدن ایرانی است.
براساس شاهنامه، پس از گسترش خیر و نیکی و دانش و شادی و ثروت و آرامش و صلح و سلامت و پیشرفت در میان مردمان، شاهِ دوران، جمشید، برای سپاس از ایزد دادار جشنی هم‌زمان با گردش سال و نو شدن طبیعت برگزار می‌کند و آن را نوروز می‌نامد و مردمان را در آن جشن نعمت بسیار می‌دهد.
سرِ سالِ نو هرمزِ فروَدین/ برآسوده از رنج تن دل ز کین
بزرگان به شادی بیاراستند/ می و رود و رامشگران خواستند»
منبع:ایسنا
براساس شاهنامه، پس از گسترش خیر و نیکی و دانش و شادی و ثروت و آرامش و صلح و سلامت و پیشرفت در میان مردمان، شاهِ دوران، جمشید، برای سپاس از ایزد دادار جشنی هم‌زمان با گردش سال و نو شدن طبیعت برگزار می‌کند و آن را نوروز می‌نامد و مردمان را در آن جشن نعمت بسیار می‌دهد.
سرِ سالِ نو هرمزِ فروَدین/ برآسوده از رنج تن دل ز کین
بزرگان به شادی بیاراستند/ می و رود و رامشگران خواستند»
منبع:ایسنا
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0